<marquee>σуυηυ нєякєѕє тανѕιує є∂єяιz</marquee>

Seni görmeyeli uzun zaman oldu güzel kız. Özledim vallahi seni, duvarlara atlamanı, çubuklarda taklalar atmanı... O parfümünün kokusu hâlâ burnumda tütüyor. Senin o ipek saçlarını, minik ellerini yeniden görmek istiyorum. Çünkü ben seni çok seviyorum, sana aşık oldum Lara. Her gün seni daha çok, daha da fazla arz.....

Tamam tamam, yine fantezilerime tutulup canınızı sıkmak istemiyorum. Hemen konumuza dönelim. Biraz senaryodan bahsedeyim, daha sonra Lara'nın fiziksel özellikle..., öhöm öhöm pardon mekan özelliklerine değineceğim.

22 Aralık 2012 ( bir yerden duymuş olmalıyım bunu ). Lara, Yıldırım Tanrısı Thor'un çekici Mjolnir'isini ele geçirmek üzere yola çıkar. Doğal olarak böyle güçlü bir silahı sadece Lara istememektedir, bu nedenle bizimkinin gözünü hırs bürümüş, onu koruma altına almak istemektedir. Bu arada anlamsız bir şekilde yer altının yer üstüyle birleşeceğini söyleyen Maya kehaneti önlemeyi amaçlamıştır. Bu arada tarihi hatırladım, televizyondan duyduğum kadarıyla Maya mitolojisine göre Dünya'nın sona ereceği gün 22 Aralık. Aman Lara, dikkat et kendine, kıyamam ben sana... 

Gördüğünüz, daha doğrusu okuduğunuz üzere öyle ahım şahım bir senaryosu yok oyunun. Sadece Lara'yı köstebek gözüyle yönetip toprağın altını üstüne getirmemiz gereken bir oyun. Bu monoton senaryodan biraz sıyrılmak için bir adventure'ın en önemli ve göze batan özelliklerinden biri olan mekana göz gezdirdim. Hakkını vermek gerek, mükemmel bir şekilde renderlendiği için ilk bakışta sizi büyülüyor. Fakat adım adım yaklaşınca, oluşan blur efekti ortadan kalkıyor ve iki üç tane taş parçasından oluşmuş (sözde) heykel ile karşılaşıyorsunuz. Bu nedenle mekanda bulunan bu tür heykellerin aslında birkaç taş parçası ve sizi oyalamak için oraya dikilen küçük aldatmacalar olduğunu unutmayarak oynayın. Gözleriniz bunlara aldanıp beyninize oraya gitme komutu verse de parmaklarınız kafanızın içindeki cevizi dinlemesin. Kurduğum bu zorlu cümleden dolayı birkaç alkışı da hak ediyorum.

Fakat genel olarak, detaylara takılmayarak mekanları incelersek, oldukça başarılı olunduğu söylemek gerek. Yer altından denizdeki gemiye, büyük saraylardan mezarlara kadar büyük değişikliklerle hazırlanmış, hiçbir ortak noktası olmayan farklı farklı ortamlar bulunuyor oyunda. Bu konuda içiniz rahat olsun, sıkılmadan bir sonraki bölümün nerede geçeceğini merak ediyorsunuz. Denizin altında kurulan binalar size bunlar nasıl yapıldı diye sordurup bulmaca seven kişiliğinizi ortaya çıkarsa da, elinizde olmadan bu yapılarla büyüleniyorsunuz. 

Tabi bir de silah konusu var. Cephane bitince ne yapacağız, artık kollarımıza ve bacaklarımıza güveneceğiz demek çok isterdim fakat maalesef öyle bir şey söz konusu değil. Yakın dövüşü öğrendi dediler, ben de büyük bir şevkle havaya birkaç tekme atayım dedim. Tuşa her bastığımda aynı tür tekme, aynı tür yumruk. Oysa ne kadar çok combo hevesiyle yanmıştım, içimdeki ateşi bir anda söndürdüler. Aman bir canavara tekmeyle saldırmayın, vallahi haşat olursunuz, pestiliniz çıkar. Aslında bizim değil, o güzel, narin, ince belli Lara'nın canı çıkar, yazık kıza, vallahi eğitimi için harcadığım paralara yazık.

Hep Bulmaca Hep Bulmaca

Oyun içindeki animasyonlar ve efektler gerçekten oldukça kaliteli. Şahsen ateş efektlerine bayıldım. Zaten oyunu edinirseniz ilk bölümde sarayın içinde karşılaşıyorsunuz alevlerle. Mekan tanıtımları için 5-6 saniyelin introlar dahil olmak üzere, animasyonlar da oldukça kuvvetli. Özellikle yer altında ölümcük yaratık ve tuzaklarla boğuşurken değişik kamera açılarıyla gösterilen animasyonlar sayesinde yeniden gücümüzü toplayabiliyoruz. Fakat bu animasyonlara oyun boyunca aç kalıyoruz. Rahatlıkla söylüyorum, oyunun %85-90'lık bölümünde silahımızdan bir adet kurşunun çıkması gereksiz. Saatlerce bir bulmacayı çözmeye çalışıyorsunuz, sonra iki dakikalık bir çatışma gelince yüzünüzde gülücükler açıyor, fakat işinizi halledip yine etrafta pasif olarak gezmeye başlıyorsunuz. Acaba bana mı öyle geldi diye birçok yere baktım, herkes de ayı görüşte. Kısacası, bulmaca ile aksiyon arasındaki denge kurulamamış, terazide büyük bir farkla ağır olan taraf maalesef bulmacalar. Geçmiş oyunlarda bize acımasızca havlayıp saldıran köpekleri özleyeceğimi açıkçası hiç beklemezdim.

Testere Amcama Yakalandık

Oyundaki tuzaklar biraz daha acımasızlaştırılmış, öyle ki bu tür anlarda aklıma sürekli Testere filmi geldi. Yukarıdan inen, yanlardan hızla fırlatılan mızraklar, dev örümcekler, ve hiçbir şey yokken çöken koridorlar... Anlayacağınız bu sefer tamamiyle kapana kısılmış durumdayız, elimiz load seçeneğine fazlasıyla gidecek. Fakat biraz oynadıktan sonra zaten ister istemez biraz temkinli oynamaya başlıyorsunuz, bir yerlerden bir şeyler çıkacağını, neredeki betonun aniden çökeceğini rahatlıkla tahmin etmeye başlıyorsunuz. Biz doktorlar buna tıp dilinde profesyonelleşmek diyoruz.

Grafikler ve Sesler

Genel olarak grafiklerden ve seslerden bahsetmek gerekirse, Crystal Dynamics iki konuda da vasatın üstüne çıkmayı başarmış. Fakat şahsen bu devirde biraz daha kaliteli grafikler beklerdim. Sesler ise yine aynı, eski Tomb Raider oyunlarından bilirsiniz; suyun, silahın sesleri aynı. Ama buna rağmen, örneğin ilk bölümdeki gibi alevlerin etkisiyle tahtaların çıtırtıları gibi bazı küçük detayların unutulmaması, sesler konusunda oyunun eksi puan almamasını garantiliyor.

Son Olarak

Lara'ya böyle veda etmek olmazdı. Bak Lara, aramızdaki mükemmel ilişkiyi Crystal Dynamics'in bozmasına izin verme sakın. Onlar seni çok daha güzel yaratabilirdi, ama sen bu halinle de çok alımlısın. Senin bacaklarına bakmadan oynayabilsek ne mutlu bize... Her ne kadar bunu zorlukla gerçekleştirsek de, oyundan yine de pek keyif alamıyoruz. Bu yüzden sen bizim için hopla zıpla oradan oraya koş, biz seni izleyelim. Tamam mı canım, tamam mı bir tanem? Burada koltuktan zaten atmosfer gayet güzel.

Saygılar, iyi oyunlar...